پوران شریعت رضوی در مدرسه روستای حارث آباد

پوران شریعت رضوی: فضای فیزیکی مدارس سبزوار بسیار نامساعد است۰

طی آئینی که با حضور جمعی از مسئولان استانی و شهرستانی برگزار شد مراسم افتتاح همزمان ۱۰ واحد آموزشی دو کلاسه در شهرستان سبزوار آغاز شد.

 پوران شریعت رضوی همسر اندیشمند بزرگ دکتر علی شریعتی در مورد تصاویری از مدارس شهرستان که به مهمانان حاضر در جلسه ارائه شد گفت: کشور بر روی ثروت قرار گرفته اما فضای فیزیکی مدارس سبزوار بسیار نامساعد است.

همسر دکتر شریعتی در این مراسم گفت: وجود چنین مدارسی در شهر بزرگی چون سبزوار که بر روی ثروت خوابیده جای بسی تاسف است در این فضاها دانش آموزانی تحصیل می کنند که در آینده به بالاترین مدارج علمی در بهترین دانشگاه های ایران و جهان خواهند رسید.

خانم رضوی مشارکت خیرین در ساخت مدارس تخریبی و نیمه کاره را مایه ی دلگرمی بیان کرد و افزود: این جای تأسف است که ثروت ما در حال از دست رفتن است بدون این که در جایی به مصرف برسد.

وی ضمن تقدیر از جامعه ی یاوری که تمامی این مدارس را به نام استاد محمد تقی شریعتی نامگذاری کردند اظهار کرد: دکتر شریعتی تنها اندیشمند بزرگ جامعه ایران نبود بلکه همه جهان به وجود چنین فردی از دیار سبزوار افتخار می کنند وی دارای ۳۶اثر نافذ است که امروز به زبان های مختلف این آثار چاپ و در دسترس همه ی مردم در داخل و خارج از کشور قرار گرفته است.

خواهر دو شهید قبل از انقلاب ادامه داد: دکتر شریعتی یک معلم بود اما ۱۲اردیبهشت ماه (روز معلم) هیچ کس اسمی از دکتر شریعتی نمی آورد کشورهای خارجی به مفاخر ایران غبطه می خورند اما کشور ما؛ قدر بزرگان خود را نمی داند.

همسر دکتر شریعتی از مردم دیار بیهق که هر ساله بزرگداشت دکتر شریعتی را در مزینان با افتخار برگزار می کنند تشکر کرد و گفت: متأسفانه زادگاه این اندیشمند هیچگونه امکاناتی برای پذیرایی از کسانی که می خواهند با محل تولد این استاد آشنا شوند ندارد؛ زادگاه دکتر شریعتی باید در شأن خودش باشد.

معاون پشتیبانی و توسعه ی مدیریت آموزش و پرورش سبزوار در ابتدای این مراسم با تقدیر از حضور گروه جامعه ی یاوری فرهنگی از بهره برداری از ده باب فضای آموزشی در این شهرستان ابراز خرسندی کرد.

حسن محرابی در همایش خیرین مدرسه ساز که با عنوان دستان آسمانی در محل تالار فرهنگیان برگزار شد، گفت: این مدارس در کهنه آب، باغجر، فسنقر، حارث آباد، استیر، رباط سرپوش، قلعه نو روداب، کلاته میرعلی و صالح آباد با هزینه ی ۶۰۰ میلیون تومان با همکاری جامعه ی یاوری و اهالی این روستاها طی امروز و فردا به بهره برداری خواهد رسید.

وی با بیان این که این مدارس به همت جامعه ی یاوری و ستاد نکو داشت استاد محمد تقی شریعتی انجام شده افزود: تجهیزات این مدارس توسط اداره ی کل نوسازی خراسان رضوی تأمین و در اختیار مدارس قرار خواهد گرفت.

محرابی گفت: شهرستان سبزوار دارای بیش از ۴۸هزار نفر دانش آموز و ۸۵۰۰پرسنل شاغل و بازنشسته است این منطقه با جمعیت ۳۱۹هزار نفر دومین شهر استان خراسان به لحاظ جمعیتی است که با این پهنه ی جمعیتی متأسفانه فضاهای آموزشی آن دچار مشکلات عدیده ای است.

این مقام مسئول میانگین سرانه ی آموزشی در سبزوار را ۳متر بیان کرد و گفت: طبق استاندارد کشوری سرانه ی هر دانش آموز در دوره ی ابتدایی باید ۴ و نیم، راهنمایی ۵ و نیم و دوره ی متوسطه ۷متر باشد در حالی که در برخی مدارس ابتدایی سرانه حدود ۶۰ سانتیمتر است.

محرابی با ابراز تأسف از این که قدمت برخی مدارس در این شهرستان به ۵۰سال قبل برمی گردد تأکید کرد: حضور دانش آموزان به لحاظ فرسودگی که موجود است در این فضاها بسیار خطرناک است این فضاها با حداقل ریشتر زلزله دچار آسیب خواهند شد.

وی افزود: ۴۰درصد مدارس شهرستان فرسوده است خطر در کمین جامعه دانش آموزان است که ۱۲باب از مدارس دارای عمر بیش از ۴۰سال هستند.

معاون پشتیبانی و توسعه ی مدیریت  آموزش و پرورش سبزوار ادامه داد: این مدارس از نظر مهندسی شرایط استاندارد را ندارند با توجه به دستورالعمل دولت سیستم گرمایشی تمامی مدارس باید تغییر داده شود که متأسفانه به لحاظ فرسودگی برخی فضاها سیستم گرمایشی مقرون به صرفه نیست.

محرابی با بیان این که برخی مناطق سطح شهر نیاز مبرم به فضای آموزشی دارند بیان کرد: دانش آموزان باید برای رسیدن به اولین مدرسه؛ فاصله ی ۴کیلومتری را پیاده روی کنند و این شرایط برای دانش آموز دوره ی ابتدایی بسیار سخت است.

وی با بیان این که سبزوار از لحاظ حاشیه نشینی شهر اول استان خراسان رضوی است گفت: با بازدیدهایی که از مناطق فرسوده ی شهر در سفر مدیر کل نوسازی کشور از سبزوار انجام شد ۸هزار متر مربع برای احداث یک سری فضای آموزشی پیش بینی شد که امیدواریم این امر به زودی محقق شود.

نماینده ی جامعه یاوری فرهنگی نیز با بیان این موضوع که طرح احداث مراکز آموزشی در سراسر کشور در حال انجام است گفت: ۷۵۰واحد آموزشی توسط این جامعه ساخته شده که تا کنون قریب به ۶۵۰واحد آن به بهره برداری رسیده است .

حیدری ادامه داد: جامعه یاوری فرهنگی در تلاش است ضمن قدردانی از خدمات استاد محمد تقی شریعتی با احداث این مراکز آموزشی یاد آنان را در اذهان زنده نگه دارد.

وی اظهار امیدواری کرد احداث این واحدهای آموزشی در مناطق محروم باعث حذف نیازهای آموزشی دانش آموزان به فضاهای فیزیکی شود.

شایان ذکر است این برای احداث هر یک از این واحدهای آموزشی مبلغ ۴۰۰میلیون ریال اعتبار هزینه شده است که مبلغ ۱۰۰میلیون ریال آن از محل کمک های مردمی خواهد بود./.

نقد رمان جهانبانان حسین خسروجردی به قلم جواد اسحاقیان

نقد و نظری بر رمان «جهانبانان حسین خسروجردی» به قلم جواد اسحاقیان

جواد اسحاقیان یکی از نویسندگان سبزواری و ازمنتقدان ادبی برجسته سال های اخیر ایران است.

 اسحاقیان تا کنون تعداد زیادی کتاب و مقاله تخصصی در حوزه ادبیات فارسی منتشر کرده و از اساتید دانشگاه فردوسی مشهد است.نام و معرفی کامل این شخصیت برجسته ادبی هم اکنون در فهرست هنرمندان اسرارنامه درج شده است.

از «روح رمان» کوندرا تا «جهانبانان» خسروجردی

میلان کوندرا در هنر رمان علت وجودی رمان را در این می بیند که جهان زندگی را “پیوسته روشنایی بخشد و ما را در برابر فراموشی هستی حراست کند.” [۱] او بر این باور است که امروزه رمان بیش از پیش در دست رسانه های همگانی افتاده است و این رسانه ها می کوشند اندیشه ها را کلیشه ای و مقبول اکثر مردم و همگان سازند. او رسانه های همگانی و دولتی را “موریانه های تقلیل” نام می نهد و معتقد است “روح زمان ما به اخبار و رویدادهای روز معطوف است؛ اخباری که آن چنان پراکنده و چندان زیادند که گذشته را از افق [ ذهن ] ما می رانند و زمان را تنها به لحظه ی حال تقلیل می دهند... اگر رمان هنوز بخواهد به کشف آنچه کشف نشده ادامه دهد، اگر هنوز بخواهد به عنوان رمان “پیشرفت” کند، چاره ای ندارد مگر آن که راهی خلاف راه پیشرفت جهان در پیش گیرد.” [۲]

رمان جهانبانان حسین خسروجردی،گونه ای تذکار به خواننده ی امروز است که در هیاهوی آوازه گریهای مغرضانه ی همگانی “خویشتن خویش” را گم نکند؛ گذشته را یکسره نامردمی و تباه نداند و از یاد نبرد که شخصیتهای مردمی، پهلوان و جوان مرد که پاسدار، روح جهان و دنباله ی پهلوانان اسطوره ای روزگاران باستانی اند از یادها نرفته اند و نویسنده وظیفه ی خود می داند که در انفاس قهرمانان بومی و ملی شهر خود، سبزوار، نفس بکشد و نام و یادشان زنده و گرامی دارد.

شخصیت اصلی رمان، پهلوان مدد است که در دومین دهه ی سلطنت خودکامگی رضا شاه سنتهای پهلوانی، جوان مردی و مردم داری را پاس می دارد و در چالشی پیوسته با پهلوانان ضعیف چزان و رستم صولت، جانب ستم دیدگان و بی پناهان نگاه می دارد. او به اعتبار منش دنباله رو سنتهای پهلوانی پهلوان عبدالرزاق باشتینی از رهبران نهضت سربداران سبزوار و خراسان در سده ی هشتم است که چون پهنه ی خودکامگی زمان به وی اجازه ی جولان در عرصه ی ملی نمی دهد، تنها به خدمت خلق در محدوده ی شهر خود بسنده می کند. آنچه از رفتار وی در رمان آمده، خود به دو زمینه ی رفتار پهلوانی و رفتار اخلاقی بخش می شود.
الف. رفتار پهلوانی:

رفتار پهلوانی در ادبیات حماسی، تقلید از رفتار کسانی است که از سطح انسان متعارف فراتر باشد و به تعبیر ارسطو محاکاتی از "احوال و اطوار مردمان بزرگ و جدی"[۳]. پهلوان مدد همانند رستم و اسفندیار اساطیری هفت خان دارد:

    نخستین خان پهلوان مدد، درگیری با حاجی خرده فروش است. او در برخورد با”گردن شیر” نامی، وی را ناکار کرده و پهلوان مدد مصمم است که وی را به خاطر این ناجوان مردی گوشمال بواجب دهد. اینک پهلوان مدد در گود زورخانه ی “چهل پایه” با او سرشاخ می شود “سرِ خرده فروش به دوار افتاد. آتش منقل نزدیک بود. خرده فروش را به آن زد و آن را واژگون کرد. مدد درنگ نکرد و فن دم گاو را زد. کمر خرده فروش شکست و دمی بعد روی ذغال آتش افتاد.” [۴]
    دومین خان، رویارویی با اکبر پامناری است. او متهم است که دختری بی پناه و تبعیدی را که “گل مهر” نام دارد و دختر تیمورتاش وزیر سابق دربار و زندانی خودکامگی رضا شاه است با زخم بیست ضربه ی زنجیر به بیمارستان روانه کرده. پهلوان این بیداد را بر زن ناتوان برنمی تابد اما به رسم و سنت پهلوانی ابتدا به نرمی از ضعیف آزار می خواهد کتباً عذرخواهی کند و چون حریف نمی پذیرد، از درِ درشتی وارد می شود “مدد با فن او را بلند کرد و محکم بر زمین زد.” (ص117)
    سومین خان، برخورد با شعبان جعفری معروف است که امیر حسن چهل تن نیز در تهران. شهر بی آسمان به او پرداخته. او آمیزه ای از منش تباه ناجوان مردی. وابستگی به دربار و فساد اخلاقی است و چون در چالش خود با پهلوان مدد ناتوان می شود. از هیچ گونه رذیلت پروا نمی کند. در دومین بخش رویارویی و مچ گیری " ناگهان مدد با ضرب هر چه تمام تر مچ شعبان را در شیشه های تیز خواباند و با نیروی تمام پشت دستش را خونین کرد و برخاست.” (ص131)
    چهارمین خان سرشاخ شدن با پهلوان کربلا در نجف اشرف است “یک مرد نهوناک (پر نهیب) و گنده که به غول بیابان می مانست... وقتی لنگ را از دور شانه برداشت، بدن چرب شده اش هویدا شد... فنون مدد را چربی خنثی می کرد و او را می لغزاند... مدد پیچید و با بدل آن فن حریف را تا بالای سرش برد و به شدت بر زمین زد.” (صص141142)
    در پنجمین خان پهلوان مدد از تمنای جسم یک سیه چشم و رقاصه ی افسونگر عرب در شهر نجف پروا می کند (ص144) و حرمت شهر مقدس نگاه می دارد و به خان چهارم رستم همانند است که از افسون زن جادو می رهد.
    ششمین خان سفر پهلوان با پای پیاده از سبزوار تا نجف اشرف و زیارت آرامگاه حضرت علی (ع) است (ص145) که به دومین خان رستم و گذر از بیابان گرم و خشک شباهت دارد.
    هفتمین خان، جان بازی بر سرِ عشقی است که به مردم شهر خود و رفع نیازشان به آب دارد. أب شهر در اختیار مالکان أزمند و و کارگزارشان شهردار است. پهلوان می اندیشد اگر قتلی را که هرگر نکرده. به گردن گیرد. می تواند با دریافت هفده هزار تومان از قاتل واقعی. آب را از مالکان گرفته به خانه ی نیازمندان سرازیر کند بی آن که مردم از این ایثار آگاه باشند "مدد را از دادگاه به زندان شهر منتقل کردند و همان ساعت دو شبانه روز أب قصبه وارد جویهای شهر شد. " (ص188) این عشق مردمی او را به سیمای فرهاد در سرچشمه ی بیستون ناظم حکمت مانند می کند.

ب. رفتار اخلاقی:

رفتار اخلاقی پهلوان مدد در فتوت او ریشه دارد. همه ی آنچه ملا حسین واعظ کاشفی سبزواری در فتوت نامه ی خود در شناخت ویژگی های اهل فتوت آورده , در پهلوان مدد جمع آمده “فتوت، جمیع احوال جمیله و صفات حمیده و سلب اعمال قبیحه و اخلاق دیگر از راه تخلیه، تزکیه و تصفیه است.” [۵] این رسم پهلوان است که چون با رذیلت حریف رو برو شود , بکوشد تا با فضیلت خود او را از رفتار ناشایست خویش شرمنده کند و به مصداق " آحسِن عَلی مَن أساء اِلیک " در حق آن که بدی کرده نیکی ورزد. رفتار بزرگ منشانه ی مدد در قبال پهلوان غفار که در گود زورخانه از سرِ دشمن کامی تخته شنا را به سوی پهلوان مدد پرت و وی را زخمی می کند، از این گونه رفتارهاست " سر و صورت مدد به خون آغشته شده بود. ناگهان غفار جیغ کشید و تخته شنو را به دور انداخت و خود را به پای مدد انداخت. " (صص180181)

چون پهلوان مدد درمی یابد که گل مِهر و مادر بیمارش می خواهند از تبعیدگاه خود به نزدیکیهای سبزوار منتقل شوند، به شفاعت نزد رضا شاه می رود " به هدف جلب شاه او باید اعجاز می کرد و به نیروی جانش شاه را مجذوب می کرد. دیگر معطل نماند و میلهای ده منی را چنان به چرخ آورد که شاه بی اختیار در او نگریست و به دل او را تحسین کرد و خواسته اش را خواست " من هیچ وقت برای خودم خواسته ای ندارم. نیتم گره گشایی واماندگان است. یک دختر و یک مادر به زمان شما تبعید و آواره ی کوههای " بنسبورد " ند. اغماض کنید و آنها را به اطراف این شهر بفرستید. " (ص23) همو از رضا شاه تقاضا میکند برای دفع یاغی معروف محمد بوژدنی که " مال و ناموس مردم قرای دور از او در امان نیستند " و نیز دلجویی از محمد مهدی خان تکابی که " سر به راه شده " دستوری دهد (صص2627). مدد همانند دیگر همتایان اهل فتوت به این دلیل به مرکز قدرت نزدیک می شود تا از کار فروبسته ی خلق گرهی بگشاید اما برای خود چیزی نمی طلبد.

پهلوان مدد چون در می یابد که دخترکی یتیم به اشاره ی زنی معتاد برای گذران زندگی خویش، خود را از انظار عمومی عریان می کند، آن دو را مورد حمایت مادی خود قرار می دهد و از این زشت کاری باز می دارد (ص 108) چون برای اعدام به پای دار می رود، آنچه از پوشاک دارد، بر پیکر عریان بینوایی خفته بر برف می اندازد (ص190) این رفتار علی وار، خواننده را به رقت می اندازد و او را در دل می ستاید و بزرگ می دارد. همه ی افسوس خواننده برای این است که چنین پهلوانانی را خاص گذشته ها می یابد و جایشان را در جامعه ی امروز خالی می بیند. برتراند راسل در اثر خود قدرت و فرد بر این باور بود که تمدن مادی و فنی امروز دیگر جایی برای این گونه رفتارهای بشکوه، فرابینانه و حماسی گذشتگان باقی ننهاده " انسانها به اجدادشان بالیدند که چنین بودند و چنان کردند؛ بی آن که بتوانند خود را همتای آنان سازند." [۶]

-*-*-*-
کوندرا می نویسد “روح رمان، روح تداوم است؛ هر اثر پاسخ به آثار پیشین است؛ هر اثر، سراسر تجربه ی پیشین رمان را در بر دارد.” [۷] نویسنده در این رمان دست کم در دو زمینه از میراث زبان در رمان معاصر از محمود دولت آبادی متآثر است. در کلیدر، دولت آبادی رفتار خلاق با گویش و زبان معیار دارد. به کار گیری واژگان محلی سبزواری به عنوان یکی از ابزارهای محلی گرایی در ادبیات (Local Color ) قانونمند و بر شالوده ای زیباشناختی استوار است. نویسندگان بزرگ نیک می دانند که در کاربرد واژگان محلی باید حد نگاه داشت و به افراط نگرایید و تنها هنگامی به آن آهنگ کرد که شخصیتی، چیزی را با شیوه ای خاص در تلفظ و واژگانی دیگر به کار می برد. خواننده چنین کاربردی را طبیعی دانسته روا می دارد و می پسندد اما چون در بهره جویی از این واژگان اصراری خاص ببیند، از آن روی برمی تابد و گرفتار ملال می شود. با مراجعه به واژگان محلی در زیر نویس صفحات آمده می توان از 95 واژه ی گویشی یاد کرد که اگر واژگان محلی متن را که گاه در زیر نویس معنی نشده به آن بیفزاییم از 130 واژه درمی گذرد. حجم 200 صفحه ای رمان این اندازه واژگان محلی را برنمی تابد.

بورخِس نیز در روزگار جوانی می کوشید با سرریز واژگان بومی آرژانتینی به داستانهای خود رنگ بومی بدهد و به اعتراف خودش “آن چنان از واژه های بومی استفاده می کردم که بسیاری از هموطنانم به زحمت از آن سر درمی آوردند.” [۸] او بعدها دریافت که خواننده را با سیلان واژگان و اعلام و فرهنگ بومی نباید به زحمت انداخت. او وقتی از بوئنوس آیرس، پایتخت کشورش، سخن می گوید “از شهر امروزی حرف می زند. بوئنوس آیرس می توانست نمونه ی یک شهر قرن بیستم باشد؛ بدون تاریخ یا خصلتی خاص... همانند لوس آنجلس، کلکته و...” [۹]

این اصرار در دادن رنگ محلی به اثر در آنجا که به تاریخ باستانی و اساطیری روستاهای سبزوار مربوط می شود، تشدید می شود؛ مثلاً کافی است که گذر “گل مهر” به روستای “مِهر” سبزوار بیتد تا بدون این که وی نسبت به آیین مهر پرستی و تاریخ اساطیر این روستا ذهنیتی داشته باشد، در باره ی آن داد سخن دهد “نگاه بی تابش هنوز هم پِیکاو [ جستجوگر ] چکاد مهر بود؛ مهر پایدار، سایه گستر، نگهبان بی دریغ برزیگران، آتش اهورایی برزین مهر بسا که سالهای دور، کوه “ریوند” را منور داشته بود. رودخانه ی “اندوقان” هنوز هم گذارش از پایین تپه ی گشتاسب است.” (ص96) در حالی که وقتی دولت آبادی می خواهد گوشش را به دیوار تاریخ روستاهای بیهق کهن بگذارد به ذهنیت روستایی ای سالیان برآمده رخنه می کند و از حرکت ذهن او سخن می گوید. کوشش نویسنده برای مستند سازی و ذکر شصیتهای برجسته تر شهر (مانند شیخ محمد داورزنی، میرزا آق بابا، شفاء الملک، نجاروف) البته سبزواریان را خوش می آید. نسل گذشته اینان را درک کرده و نسل حاضر نام و یادشان را گرامی می دارد؛ با این همه نباید از یاد برد که واقعی بودن شخصیتهای داستان برای رمان ارزشی ایجاد نمی کند؛ زیرا خواننده از رمان چنین توقعی ندارد. رمان أ داستان و قصه است و قصه، تخیل و ابداع و دقیق تر بگوییم Fiction؛ اما تحقق این رهنمود بورخِس که چگونه محلی بنویسیم که ملی و جهانی هم باشد، به ذهنیتی خلاق نیاز دارد.

دومین تآثیر از کلیدر نثر مقطع و بی فعل زبان داستان است. به این نمونه دقت کنیم “شب و گردنه های مِه بیز و اسب. شب کویر و ابر و میغ بارنده. نم گرفتِ خاک، گِل های چسبناک، مآمن دیو و دد، اشتران و حدی، شب و شبنم و گلواره های در خواب روی مثلث چوب سقف، لانه های لرزان چنار بلند.” (ص166) و آن را با این عبارت کوتاه در کلیدر مقایسه کنیم “فوجافوج پای و سم و نعل؛ خیزاخیز سینه و گرده و یال؛ جرنگاجرنگ زنجیر و موزه و مهمیز؛ هزاهز بال بینی هزار هزار مادیان کبود در پهن دشت هزار میدان بیابان...” [۱۰]

با این همه رمان در بسیاری از موارد از میراث ادبیات داستانی معاصر بی بهره افتاده. شخصیتها چنان که باید نمی توانند توجه و عاطفه ی خواننده را برانگیزند و با خود همدل و همداستان کنند. خواننده برای ادامه ی خواندن چندان کشش و رغبتی ندارد. کسان داستان چنان نمی پندارند و نمی نمی گویند و نمی کنند که در ذهن و قلب خواننده جایی برای خود بیابند و خواننده نگران کار و فرجامشان باشد. گزینش نقل به جای کنش و گفت و گو و حضور مزاحم راوی یکی از علل اصلی جدایی خواننده از متن است. به عنوان نمونه شخصیتی به نام “سدید” نانواست اما در پی توطئه ی رئیس شهربانی، متهم می شود که گِرده نانی درآورده که نشان داس و کش بر آن نهاده شده. جمعیت جلو نانوایی به بی پایگی این اتهام معترفند اما دو مآمور شهربانی که باید سدید را توقیف کنند به نظر آنها اهمیت نمی دهند. گل مهر در میان جمعیت است و به جای آن که نویسنده او را کانونی کند و برای نخستین بار بکوشد سیمایی محبوب و تآثیرگذار از وی برای خواننده ترسیم کند می نویسد “گل مهر همراه جمعیت پر شور سخن می گفت؛ سخنش چنان تآثیرگذار بود که همه روی به مآمور شهربانی نمودند و این کار را تقبیح کردند.” (صص5152) چنین زبانی نه زبان داستان که زبان روزنامه نگاری است.

شخصیتها قطبی اند؛ یا تبلور فضیلتند یا تجسم رذیلت و در هر دو صورت غیر واقعی. آن که نماد فضیلت محض است، پهلوان مدد نام دارد. او به یک اعتبار “معصوم” است. هیچ گناه و ترک اولایی دامن عفتش را نیالوده. وقتی یکی از زنان ایلیاتی “شبنم” نام تهمینه وار نزدش می آید و می خواهد از او باردار شود و سپس پهلوان سرِ خود گیرد، مدد تمنایش را رد می کند و این در حالی است که پهلوان مجرد است و هیچ موقعیتی محدودش نمی کند “مال من باش. بچه ات را بزرگ می کنم. فقط تو همین یک بار مال من باش.” (ص 90) خواننده البته این اندازه خویشتنداری را در پهلوان می ستاید اما او را از خود بسی دور می یابد: تکه ی سنگ! شعبان جعفری تجسم رذیلت است اما آدمی زاد حیوان هم نیست و از جنس وجدان، عاطفه و جوان مردی اندکی هم بهره دارد و بهترین سایه روشن منش چنین لایه ی اجتماعی را چهلتن در تهران، شهر بی آسمان تصویر کرده است. شعبان وقتی مطمئن می شود که پهلوان مدد می تواند پنج دقیقه چرخ بزند برای کارشکنی و نباختن به وی بطری آب را شکسته، خرده شیشه ها را زیر پای پهلوان مدد می ریزد (130) و در این میان هیچ یک از حاضران گود زورخانه هم صدایشان به مخالفت و اعتراض بلند نمی شود: مشتی گوشت و پی و استخوان!

نویسنده به خواننده و توقعاتی که از رمان دارد، سخت بی اعتناست. در رمان چیزی نیست که به کوشش ذهنی خواننده پاسخ بدهد. نه گرهی در کار کسان هست و نه معمایی در فهم داستان. خواننده اگر به فرجام کار کسان علاقمند باشد، به سهولت می تواند خود را از رنج خواندن بخشهایی از رمان واره اند. امروزه رمان نویس حق ندارد بنویسد مگر آن که بر میراث داستان نویسی دهه های اخیر چیره باشد. نوشتن به سبک و سیاق جمال زاده امروزه دیگر جاذبه ای ندارد. توصیه ی کوندرا به نویسندگان جوان همواره این است: باید امروزی نوشت.

منبع :

http://www.asrarnameh.com

عکس های محرم 1393 روستای حارث اباد شهرستان سبزوار قسمت دوم

عکس های محرم 1393 روستای حارث اباد شهرستان سبزوار قسمت دوم

عکس های محرم 1393 روستای حارث اباد شهرستان سبزوار قسمت اول

عکس های محرم 1393 روستای حارث اباد شهرستان سبزوار قسمت اول

باز محرم شدو دلها شکست از غم زینب دل زهرا شکست

باز محرم شدو دلها شکست از غم زینب دل زهرا شکست

باز محرم شدو دلها شکست از غم زینب دل زهرا شکست
باز محرم شد و لب تشنه شد از عطش خاک کمرها شکست

آب در این تشنگی از خود گذشت دجله به خون شد دل صحرا شکست
قاسم ولیلا همه در خون شدند این چه غمی بود که دنیا شکست
محرم ماه غم نیست ماه عشق است محرم مَحرم درد حسین است 

                                            

فرا رسیدن ایام سوگواری امام حسین (ع) و آغاز دهه محرم را به تمامی شیعیان جهان تسلیت و تعزیت عرض می نماییم.

گزارش همایشی بنام ابوالفضل بیهقی در سبزوار

همایش بزرگداشت ابوالفضل بیهقی مورخ و ادیب قرن پنجم ه.ق، نویسنده سترگ کتاب تاریخ بیهقی در سبزوار برگزار شد.

رییس فرهنگستان زبان و ادب فارسی در این همایش گفت: ابوالفضل بیهقی مورخ بزرگ ، ادیبی توانا و حکیمی باتجربه بود که اثری در نثر فارسی به یادگار گذاشت که اهمیتش کمتر از شاهنامه در شعر نیست.

غلامعلی حداد عادل اظهار کرد:‌ تاریخ بیهقی از سال 451 ه.ق به تالیف درآمد و وقایع 50 سال حکومت غزنوی تا سال 470 را در بر می‌گیرد.

رییس فرهنگستان زبان و ادب فارسی با اشاره به برگزاری همایش ابوالفضل بیهقی افزود: این از برکت های انقلاب است که در این 35 سال هر شهری بزرگ و کوچک به این فکر می افتند که با بزرگان خود تجدید عهدی دوباره کند.

وی در ادامه اظهار کرد: ثبت روز بیهقی در تقویم کشور به عنوان روز نثر فارسی در شورای عالی انقلاب فرهنگی پیگیری می کنم.

غلامعلی حداد عادل افزود: اگر شورای انقلاب فرهنگی نسبت به تصویب رساندن این پیشنهاد طی این سال ها تردید داشته نه از باب نشناختن قدر بیهقی است بلکه در سال های اخیر شورای انقلاب فرهنگی در تصویب روزهای سال احتیاط بیشتری نسبت به گذشته داشته است.

وی ادامه داد: بنده علیرغم این مسئله، با دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی و رییس جمهور صحبت خواهم کرد تا روز بیهقی را به عنوان روز نثر فارسی در این شورا به تصویب برسانند.
حدادعادل تاکید کرد: علاقه و اشتیاق سبزواری ها بنده را بر آن داشت تا قول تلاش برای انجام این مهم را در شورای عالی انقلاب داشته باشم علیرغم اینکه ادامه کار به نظر اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی بستگی دارد.
رئیس فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی در ادامه از سبزوار به عنوان یک شهر بزرگ فرهنگی یاد کرد و گفت: مهم است که از یک روستای این شهرستان نویسنده ای در مقیاس جهانی ظهور پیدا می یابد که عنوان پدر نثر فارسی ایران زمین را از آن خود می کند.

وی با اظهار اینکه سبزوار مهد نثر فارسی است و باید نسبت به حفظ و حراست از زبان فارسی توجه بیشتری داشته باشد،  نسبت به فراموش شدن لغات و کلمات ریشه دار فارسی  در این شهر ابراز گلایه کرد و افزود: در بدو ورودم به سبزوار، بر سر درب برخی مغازه ها کلمات و واژگان نامانوس و بیگانه با زبان فارسی دیدم که به نظر از بی توجهی مسئولان شهری می امد، مسئولان نباید اجازه ورود این چنین کلمات را به زبان فارسی بدهند.

حداد عادل خطاب به اداره ارشاد، نیروی انتظامی و شهرداری سبزوار گفت: جلو این نوع نامگذاری ها را بگیرید و زبان سلیس فارسی را در بین عموم مردم رواج دهید.

رییس مجمع نمایندگان خراسان رضوی نیز در این همایش با تاکید بر بزرگداشت بزرگان و مشاهیر گفت: متاسفانه بزرگترین نویسنده نثر فارسی در تاریخ ما مغفول مانده است.

 

دکتر محمدرضا محسنی ثانی به ظرفیت ها و پتانسیل های این شهر را مورد اشاره قرار داد و خاطرنشان کرد: سبزوار به عنوان شهری برخاسته از مکتب علوی و تشییع توانسته در ابعاد مختلف سرآمد باشد.

وی ضمن گرامیداشت یاد ابوالفضل بیهقی و دیگر بزرگان و مشاهیر سبزوار افزود: سبزوار شهر دیرینه های پایدار است و بزرگان زیادی در حوزه های مختلف به خود دیده و پرورش داده است.

نماینده مردم سبزوار در مجلس سبزوار را شهری دانشگاهی با ظرفیت های علمی و فرهنگی بیان کرد و خواستار تصویب ثبت روز اول آبان به عنوان روز بیهقی و روز نثر فارسی در تقویم کشور از سوی شورای عالی انقلاب فرهنگی شد.

دکترمحسنی نماینده مردم سبزوار در مراسم بزرگداشت و ثبت روز بیهقی که با حضور حدادعادل رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی در محل تالارکاشفی به همراه صاحبان ادب و فرهنگ خراسان بزرگ و دیار سربداران برگزارشد،از مغفول ماندن بزرگ مرد سراینده ی نثرفارسی در تاریخ کهن شهرستان سبزوار ابراز ناراحتی کرد وگفت:ما برای این فراموشی در شناساندن بیهقی عذری نداریم چرا که این شهر،شهر ابوالفضل بیهقی ست.

استاد و چهره ماندگار زبان و ادب فارسی هم خواستار ثبت اول ابان ماه به نام روز بیهقی و نثر فارسی شد و گفت:  با تصویب این روز، کتابخانه تخصصی خود در سبزوار را که دارای کتاب های فاخر و ارزشمندی است را به عنوان مرکز بیهقی شناسی اختصاص خواهم داد.

سید محمد علوی مقدم با بیان اینکه ابوالفضل بیهقی به زبان و ادب فارسی خدمات ارزشمندی کرده است، افزود: با تکریم بزرگان و مشاهیر است که علم و ادب در جامعه رونق می یابد.

وی از نیمه دوم قرون چهار و پنج ه.ق به عنوان یکی از درخشان ترین ادوار تاریخ یاد کرد و گفت : در این دوره بزرگانی همچون فردوسی ، ابوحامد غزالی ، ابوالفضل بیهقی و ... از خراسان ظهور پیدا کردند.

عضو پیوسته شورای فرهنگستان زبان و ادب فارسی نیز گفت : تاریخ بیهقی تنها نقل وقایع نیست بلکه بسیاری از مسائل و جنبه های مختلف ادبیات و نثر فارسی در آن آشکار است.

محمدجعفر یاحقی افزود: اگر تاریخ بیهقی نبود بسیاری از شاعران و اشخاص تاثیرگذاری را که برای نخستین بار نامشان در این کتاب گرانبها آمده است را نمی شناختیم .

وی از تاریخ بیهقی به عنوان جلوگاه معارف روزگار خویش یاد کرد و افزود: بیهقی بسیاری از مسائل و رویدادهای تاریخی را تبدیل به حکایت و ضرب المثل کرده که شایسته است این ضرب المثل ها با خط خوش خطاطان نگاشته شده و در منظر عموم قرار گیرد .

یاحقی بر اهتمام بیشتر به شناساندن بزرگان علم و ادب تاکید و خاطرنشان کرد: انتظار می رود در شهرهای مختلف کشور، نام موسسات ادبی، کوچه ها و خیابان ها مزین به نام شخصیت های بزرگی چون بیهقی شود.

رییس دانشگاه حکیم سبزواری هم به عنوان سخنران ابتدایی این همایش گفت: سبزوار با پیشینه ای کهن؛ علما و فرهیختگانی را به جامعه معرفی کرده که باعث سربلندی و افتخار برای منطقه و ایران بوده اند، فرهیختگانی همچون عطاملک جوینی، کاشفی، شریعتی ، حکیم سبزواری و ابوالفضل بیهقی که پراوازه ترین نویسندگان است و او به حق پدر نثر فارسی می نامند.

دکتر جواد حدادنیا اظهار کرد: خلا وجود روزی بنام نثر فارسی در تقویم کشور همه مسئولان فرهنگی و شورای عالی انقلاب فرهنگی را بر آن می دارد که در معرفی این روز اهتمام بیشتری بورزند.

وی افزود: به همین منظور دانشگاه حکیم سبزواری در سال 86 یک همایش بزرگداشت و شهرداری و شورای شهر هم با همکاری این دانشگاه سه سال متوالی است که مبادرت به این کار می کنند.

حدادنیا خواستار ثبت روز بیهقی در تقویم کشور شد و افزود: با این اقدام هم خلا فرهنگی مرتفع و هم به نثر فارسی توجه بیشتری می شود و نظم و نثر به یکدیگر نزدیکتر می شوند.

گفتنی است همایش بزرگداشت ابوالفضل بیهقی با حضور غلامعلی حدادعادل رییس فرهنگستان زبان و ادب فارسی، نماینده مردم سبزوار در مجلس و جمعی از مسوولان فرهنگی و پژوهشگران در تالار کاشفی این شهر برگزار شد.

 

در این همایش همچنین از کتاب شهدای دوچاهی رونمایی و دکتر حداد عادل مقاله منتشر نشده اش با موضوع بیهقی را برای نخستین بار در سبزوار قرائت کرد.

این همایش به همت اداره فرهنگی هنری شهرداری و همکاری شورای اسلامی شهر و دانشگاه حکیم سبزواری برگزار شد.

منبع : وب سایت شهرداری سبزوار    http://www.e-sabzevar.ir

با تشکر از اقای عزیزی خبرنگار محترم خبرگزاری مهر و وب سایت سبزوار نیوز

http://www.sabzevarnews.ir/

ثبت اول آبان به عنوان روز ملی بیهقی و نثر فارسی خواسته به حق مردم سبزوار است

جملات شاعرانه تاریخ بیهقی برای خوشنویسی مناسب است

ثبت اول آبان به عنوان روز ملی بیهقی و نثر فارسی خواسته به حق مردم سبزوار است

یک پژوهشگر و استاد برجسته زبان و ادبیات فارسی گفت: تاریخ بیهقی سرشار از تکه کلام های زیبایی است که خوب است هنرمندان خوش نویس کشورمان روی آن ها کار کنند.

دکتر محمد جعفر یا حقی افزود: در بین هنرمندان خوشنویس چنین عادت شده است که فقط شعر را خوشنویسی می کنند، در حالی که تاریخ بیهقی از چنان تکه کلام ها و عبارات زیبا و شاعرانه ای برخوردار است که اگر خوشنویسی شوند بهتر در معرض دید عموم قرار می گیرند.

وی ادامه داد: صاحب نظران ادبیات معتقدند متن تاریخ بیهقی در بسیاری از قسمت ها پهلو به پهلوی شعر می زند زیرا موزون و آهنگین است.

عضو پیوسته ی شورای فرهنگستان زبان و ادب فارسی سپس ابراز امیدواری کرد که از جانب شهرداری سبزوار ترتیبی اتخاذ شود که جملات نغز تاریخ بیهقی روی در و دیوار شهر نوشته شوند و از کلمات نابی که در تاریخ بیهقی آمده است، در نامگزاری مکان های مختلف به ویژه اماکن فرهنگی در ایران بهره گیری شود.

وی سپس  تأکید کرد، در سال های اخیر روندی در بعضی کشورهای منطقه شروع شده که دارند بزرگان و مشاهیر ایران را به نام خودشان ثبت می کنند که نمونه آن ثبت مولوی برای ترکیه است.

وی ادامه داد: ابوالفضل بیهقی نیز در کشورهای اطراف خواهان و طرفداران زیادی دارد و به خصوص افغانی ها به واسطه چندین سال زندگی کردن بیهقی در شهر غزنین افغانستان او را متعلق به خود می دانند، بنابراین شایسته است که ما در ایران از این شخصیت بزرگ غفلت نکنیم و قبل از اینکه بیهقی را نیز از دست بدهیم، مطالبه به حق مردم همشهریان بیهقی در سبزوار را پاسخ مثبت داده و اول آبان را به عنوان روز ملی نثر فارسی و بزرگداشت ابوالفضل بیهقی درتقویم کشور ثبت کنیم.

منبع : مجله اینترنتی اسرارنامه سبزوار

حدادعادل ثبت اول آبان به عنوان روز ملی بیهقی و نثر فارسی را پیگیری می کنم

حدادعادل ثبت اول آبان به عنوان روز ملی بیهقی و نثر فارسی را پیگیری می کند

رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی قول داد: ثبت اول آبان را به عنوان روز ملی بزرگداشت بیهقی و نثر فارسی، در شورای عالی انقلاب فرهنگی پیگیری کند.

دکتر غلامعلی حدادعادل که پنجشنبه شب گذشته در همایش بزرگداشت خواجه ابوالفضل بیهقی پدر نثر فارسی و نویسنده تاریخ گرانسنگ بیهقی حضور پیدا کرده بود، درباره دو دلیل خود برای پذیرش پیشنهاد سفر به سبزوار گفت:

وقتی که دکتر محسنی ثانی نماینده شما و همکار ما در مجلس شورای اسلامی به بنده پیشنهاد داد که برای چنین برنامه ای به سبزوار بیایم،  به دو دلیل بی درنگ پذیرفتم. دلیل اول علاقه دیرینه من به بیهقی است و دلیل دوم قرائت مقاله ایست که به تازگی برای درج در یادنامه شادروان دکتر حسن حبیبی اولین رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی نوشته بودم و در ارتباط با تاریخ بیهقی بود و چون تا کنون در جای دیگری خوانده نشده است، خواستم به مناسبت این روز در سبزوار  خلاصه ای از آن را ارائه نمایم.

وی در ادامه گفت: اساتیدی نظیر دکتر یاحقی، و آقای سیدی که اینجا حضور دارند تلاش ارزشمندی کرده اند برای کشف ارزش های تاریخ بیهقی و  حاصل تلاش های آنان، انتشار تصحیح  جدیدی از تاریخ بیهقی است.

وی سپس از اینکه  پس از سال ها می تواند دکتر سیدمحمد علوی مقدم استاد برجسته ادبیات فارسی را در سبزوار ملاقات کند، ابراز خرسندی کرد و ابراز امیدواری کرد با وجود چنین شخصیت های برجسته ای سبزوار مانند گذشته یکی از مراکز علمی و فرهنگی خراسان و ایران باشد.

دکتر حدادعادل در ادامه خطاب به حضار سبزواری همایش گفت: پیام شما را درباره ثبت اول آبان به عنوان روز ملی بیهقی  در تقویم کشور شنیدم و برای این مهم تلاش خود را خواهم کرد.

وی سپس گفت: شما آنچنان علاقه مند هستید و با حضور و صلوات های گرم خود روز ملی بیهقی را مطالبه  می کنید که گویی من همین  امشب می توانم این موضوع را تصویب کنم، حال آنکه برای این مهم باید در شورای عالی انقلاب فرهنگی تصمیم گیری شود و من فقط یک حق رأی دارم .

وی افزود: اگر تا کنون روز ملی بیهقی ثبت نشده است، به دلیل کم توجهی یا تردید اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی نسبت به شخصیت بیهقی  نیست بلکه به این دلیل است که کلا این شورا در چند سال اخیر در امر تصویب روزهای ملی کمی محتاط تر شده است ، زیرا در حال حاضر آنقدر تعداد روزهای ملی در تقویم ما زیاد است، که دیگر این روزها به دلیل کثرت، اهمیت خود را از دست می دهند.چرا که به قول معروف «اگر شب ها همه قدر بودی، شب قدر  بی قدر بودی»

رئیس سابق مجلس شورای اسلامی سپس تأکید کرد: بنده با رئیس شورای انقلاب فرهنگی صحبت می کنم که روز بیهقی را به  عنوان روز نثر فارسی به تصویب برسانند و آنچه بنده می توانم قول بدهم این است که تلاش خود را در این زمینه بکنم.

وی سپس افزود: این شوق و ذوق فراوان شما سبزواری ها و توجهتان به مفاخر فرهنگی و تاریخی کشورمان ستودنی است و یکی از برکات انقلاب اسلامی است که در سال های اخیر مردم اکثر  شهرهای کشورمان به فکر بزرگداشت مفاخر و مشاهرشان افتاده اند و این هدف را پیگیری می کنند.

حدادعادل همچنین درباره یک کار زیبای شهرداری تهران نیز توضیح داد و گفت: دیروز شعار پرمعنایی را دیدم که از طرف شهرداری تهران در بعضی خیابان های آن شهر نصب شده بود مبنی بر اینکه «در خانه ای که بزرگترها کوچک شوند، کوچک ترها بزرگ نمی شوند.»

وی سپس اظهار داشت: این شعار پیام درستی دارد، و بنده امشب که عشق و علاقه شما سبزواری ها را نسبت به یکی از بزرگانتان دیدم با خود گفتم، این پیام را باید با یک دید وسیع تر نگاه کرد و مثلا می توان گفت: در ملتی که بزرگ ها کوچک شوند، کوچک ها بزرگ نمی شوند.

حدادعادل سپس گفت: شخصیت دانشمند و حکیمِ بیهقی دلیلی است بر زادگاه غنی ای که او در آن پرورش پیدا کرده است.زادگاه او بیهق بوده و در نیشابور که آن زمان از مهمترین شهرهای خراسان محسوب می شده، تحصیل کره است. بنابراین بیهقی میوه درخت کهن بیخ و پرشاخ و برگ بیهق و خراسان و ایران اسلامی است. وخواننده اهل فکر می تواند از شخصیت بیهقی به عظمت آن حوزه فرهنگی و تمدنی که بیهقی پرور بوده، راه برد.

وی در پایان سخنان خود گفت: تاریخ بیهقی را می باید سندی دانست معتبر که گواه عظمت و قوت فرهنگ و تمدن اسلامی و ایرانی است . این کتاب گرانسنگ برگی از شناسنامه فرهنگی ملت ما و بخشی از هویت نامه ماست. اگر ملت های دیگر جهان از ما بپرسند شما ملت ایران کیسیتید؟ ما می توانیم تاریخ بیهقی را به دست گیریم و بگویم ما ملتی هستیم که هزارسال قبل می توانستیم چنین آثاری خلق کنیم.

منبع : مجلیه اینترنتی اسرارنامه سبزوار

کتابخانه شخصی دکتر علوی مقدم مرکز بیهقی پژوهی تبدیل می شود

کتابخانه شخصی دکتر علوی مقدم در سبزوار به تأسیس مرکز بیهقی پژوهی اختصاص می یابد

دکتر سیدمحمد علوی مقدم استاد برجسته و چهره ماندگار زبان و ادبیات فارسی گفت: حاضر است، به عنوان یک معلم کتابخانه شخصی خود در سبزوار را به راه اندازی مرکز بیهقی پژوهی اختصاص دهد.

این چهره ماندگار زبان و ادبیات فارسی  که در همایش گرامیداشت اول آبان روز ابوالفضل بیهقی در سبزوار شرکت کرده یکی از مهمترین تقاضاهای خود را از مسئولان و دست اندرکاران فرهنگی کشور ثبت روز اول آبان به عنوان روز ملی بیهقی عنوان کرد.

دکتر علوی مقدم در ادامه درباره کتابخانه شخصی خود توضیحات بیشتری داد و گفت: این کتابخانه تخصصی بیش از 80 نوع تفسیر قرآن مجید و 128 نوع کتاب های بلاغی و چندین جلد کتاب دیگر  دارد که اگر نگوییم در بین کتابخانه های شخصی بی نظیر است، یقیناً کم نظیر هست.

وی سپس اظهار داشت: بزرگداشت یک بزرگ کاری سودمند است و باید از بانیان آن سپاسگزاری کرد.چرا که با بزرگداشت بزرگان است که جامعه به سمت پرورش بیشتر این گونه شخصیت ها حرکت می کند.

وی همچنین گفت: نیمه دوم قرن چهارم و قرن پنجم هجری یکی از درخشان ترین ادوار تاریخ ایران  است به خصوص در خراسان و سبزوار که بزرگان زیادی نظیر فردوسی توسی، ابوالفضل بیهقی ، احمد غزالی  و ... دراین قرن از خاک خراسان سر برآورده اند.

منبع :   http://www.asrarnameh.com

محمدرضا محسنی ثانی و پیگیری ثبت اول آبان به عنوان روز ملی بیهقی از سه وزیر

ثبت اول آبان به عنوان روز ملی بیهقی را از سه وزیر مطالبه کرده و پاسخ مثبت گرفته ام

نماینده مردم سبزوار در مجلس شورای اسلامی گفت: از ابتدای ورودش به مجلس شورای اسلامی چندین مرتبه تا کنون ثبت اول آبان به عنوان روز ملی بیهقی را از سه وزیر وقت فرهنگ و ارشاد اسلامی مطالبه کرده و پاسخ مثبت گرفته ام.

محمدرضا محسنی ثانی پنجشنبه شب در همایش بزرگداشت ابوالفضل بیهقی در سبزوار افزود: آقایان صفار هرندی، حسینی وزرای سابق فرهنگ و ارشاد اسلامی در دولت نهم و دهم و نیز دکتر علی جنتی وزیر کنونی فرهنگ و ارشاد اسلامی  در دولت یازدهم، هر سه با ثبت اول آبان به نام بیهقی موافق بودند و این موضوع حتی در شورای فرهنگ عمومی کشور نیز رأی مثبت گرفت اما متأسفانه در شورای عالی انقلاب فرهنگی رد شده است.

وی سپس تأکید کرد هم اکنون با همت برگزار کنندگان این همایش، 4 سال است که روز اول آبان جهت بزرگداشت خواجه ابوالفضل بیهقی مراسمی گرفته می شود. و انشاالله همین روند ادامه یابد و به ثبت روز ملی بیهقی نیز بیانجامد.

رئیس مجمع نمایندگان خراسان رضوی سپس گلایه خود را از غفلت گسترده در تمام کشور از تاریخ بیهقی با گلایه ای ویژه از سبزواری ها تکمیل تر کرد. ون گفت: یکی از بزرگترین نویسندگان نثر فارسی نه تنها در کل کشور مهجور مانده است بلکه حتی در سبزوار هم تا کنون یک تندیس برای پاسداشت یاد ابوالفضل بیهقی تا کنون  ساخته و نصب نشده است.

وی همچنین گفت: سبزوار دارای ظرفیت های فرهنگی و تاریخی بالایی است که تا کنون چنان که باید و شاید معرفی نشده و متأسفانه مناسبت های تقویم رسمی کشور ، جای خالی سبزوار به شدت احساس می شود.

منبع خبر :                http://www.asrarnameh.com