چرا و چگونه بیهقی بخوانیم؟
در نخستین جلسه از برنامه «بیهقی خوانی» در موسسه فرهنگی هنری رویش، «منیر سلطان پور»، دانشآموخته زبان و ادبیات فارسی، درباره اینکه چرا و چگونه بیهقی بخوانیم سخن گفت. پاسخ این سوال که «چرا مخاطب امروزی از میان متون کهن، باید کتاب تاریخی، مخصوصا کتاب تاریخ بیهقی را برای خواندن انتخاب کند ؟» در خود کتاب تاریخ بیهقی آمدهاست. ابوالفضل بیهقی در جایی از کتاب خود میگوید: «در دیگر تواریخ چنین طول و عرض نیست که احوال را آسان گرفتهاند و شمهای بیش یاد نکردهاند اما من چون این کار پیش گرفتم، میخواهم که داد این تاریخ به تمامی بدهم و گرد زوایا و خبایا برگردم تا هیچ چیز از احوال پوشده نماند و اگر این کتاب دراز شد و خوانندگان را از خواندن آن ملالت افزاید، طمع دارم از فضل ایشان که مرا از مبرمان نشمارند و هیچ چیز نیست که به خواندن نیرزد که آخر هیچ حکایت از نکتهای که به کار آید، خالی نیست.»بیهقی در همین چند سطر، هدف و روش تاریخنویسی خود را بیان کردهاست. او کتاب تاریخ خود را با دیگر کتب تاریخی مقایسه کردهاست و میگوید سایر تاریخنویسان کار تاریخنویسی را بسیار ساده پنداشتهاند و از روی وقایع بسیار ساده عبور کردهاند اما روش من اینگونه نیست. من در نقل هر رویداد تاریخی حق مطلب را ادا خواهم کرد و تمام جزئیات پنهانی و پوشیدگیهای یک رویداد تاریخی را به تمامی بیان میکنم و همین توجه به جرئیات از مهمترین ویژگیهای تاریخ بیهقی است.بیهقی خود میداند که با این روش، کتابش بسیار طولانی خواهد داشت و به اینکه طولانی شدن کتاش ممکن است باعث ملالت خواننده شود، واقف است، اما او معتقد است که هیچ چیز نیست که ارزش یک بار خواندن را نداشته باشد.ابوالفضل بیهقی در سال 370 ه. ق در بیهق (سبزوار امروزی) به دنیا آمد. هشتاد و شش سال زیست و در سال 456ه.ق درگذشت. او برای تحصیل به نیشابور رفت و آغاز جوانی او مصادف است با حضور او در دربار غزنویان. حضور بیهقی در دربار به خواست و یاری استادش، بونصر مشکان، اتفاق افتادهاست. نام بونصر مشکان به کرات در تاریح بیهقی آمدهاست. بونصر مشکان رئیس دیوان رسائل بود ( وزارتخانهای که مسئول نامه نگاری پادشاه بوده است) و در کار خویش بسیار توانمند. او از میان شاگردان خود به بیهقی توجه و علاقه خاصی داشت و بیهقی نیز به استاد خویش ارادت بسیار. بیهقی دبیر ( منظور نویسندگان نامه است ) رسائل بوده و با توجه به این شغل حتما فردی خوش خط با سبک نوشتاری فصیح و رازدار بودهاست. بیهقی در زمان عبدالرشید غزنوی، رئیس دیوان رسالت میشود اما مورد حسادت حاسدان قرار میگیرد، به زندان میافتد و پس از آزادی از زندان نگارش تاریخ خود را آغاز میکند. کتاب او در سی مجلد تألیف میشود که تاریخ کامل دوره غزنویان است، اما آنچه به دست ما رسیدهاست تنها بخشی از نیمه مجلد پنجم تا پایان مجلد دهم است و ابتدا وانتهای کتاب از دست رفتهاست. از آن جهت که قسمتهای باقی مانده از این کتاب مربوط به حکومت مسعود غزنوی است، این کتاب به « تاریخ مسعودی» نیز مشهور است.چندین ویژگی در تاریخ بیهقی وجود دارد که باعث جذابیت این کتاب برای مخاطب آن میشود. از آن جمله میتوان به داستانوارگی این اثر اشاره کرد. بیهقی در نگارش تاریخ خود از ترفندهای داستان و رماننویسی استفاده میکند و سعی کرده تمام جذابیتها و کششهایی را که یک کتاب رمان در عصر ما میتواند داشتهباشد، در تاریخ خود ایجاد کند و از عناصر داستانی در روایت تاریخ خود بهرهبردهاست. برای نمونه، روایت یکی از عناصر مهم داستان است که در کتاب بسیار بجا و صحیح مورد استفاده قرار گرفتهاست. از دیگر ویژگیهای سبک نویسندگی بیهقی توجه او به جزئیات است، به گونهای که مخاطب میتواند فرد یا موقعیت توصیف شده را در ذهن خود تصور کند. برای مثال، در د استان بردار کردن حسنک وزیر، آخرین وزیر سلطان محمود غزنوی، وارد شدن این وزیر به جلسه محاکمه را نه تنها با جزئیات لباس، کفشها و حالت موها توصیف میکند، بلکه نام، مکان نشستن و حالات روحی حاضران را نیز وصف میکند. از دیگر ویژگیهای این کتاب ارزش ادبی آن است. بسیاری از خوانندگان این کتاب، آن را شعری میدانند که به نثر نوشته شدهاست. بیهقی به موسیقی کلام توجه ویژهای دارد و از واجآرایی و سجع بسیار در کتاب خود سود بردهاست. از دیگر آرایههای ادبی به کار رفته در تاریخ بیهقی میتوان به تشبیه، تضاد و ... اشاره کرد.اما شاید بارزترین ویژگی تاریخ بیهقی نثر ساده و روان آن باشد. بیهقی فردی مودب است و عفت قلم دارد و حتی درباره دشمنان خویش با ادب و احترام و منصفانه سخن میگوید. نکته دیگری که این کتاب را از میان سایر کتب تاریخی متمایز میکند، عبرتپذیری آن است. ابوالفضل بیهقی از نقل رویدادهای تاریخی عبرت میگیرد و از مخاطب خویش انتظار دارد این داستانها را از نظر روی سرگرمی بلکه با دید عبرتپذیر بخواند. فرضیهای وجود دارد که موضوعی که همواره جوامع را به دنبال خویش میکشاند، عادتهای فرهنگی، اجتماعی و سیاسی آن جامعه است. این عادات دیرپاست و با تغییر حکومتهای سیاسی تغییر نمیکند. ما در تاریخ بیهقی میتوانیم این عادات را ببینیم و با افزایش آگاهی و مطالعه آنها را تغییر دهیم.
تاریخ درج : شنبه ۲۹ تیر ۱۳۹۸
مولود جوانمرد / پژوهشگر زبان وادبیات فارسی
منبع: اصفهان زیبا http://www.isfahanziba.ir/
شبکه رسمی ابوالفضل بیهقی T.me/abolfazlbeyhaghi