حکایت دزد و دلقک

حکایت دزد و دلقک

روزی ز پی خوردن نان و رطب و ماســــــــــت

ناگه ز در میکده بانـــگی به هــــــوا خـــاست

بگرفت نبردی که خدا نـــــــــیز نــــــدیده است

پیری به نهان گفت که از ماست که بر ماست

صندوقچه‌ مال ، درش گــــــــــــشت گشوده

 سی چوق ز پـــــول همگان گشــــــت ربوده

هر کس به شکایت که ندانم که که بــــــــوده

خندید ظریفی به نهان ، گفت دلم خواست

یک پول سیاه از بر دلقــــــک بــــــپــــرانـــــید

آنگاه گریــــــــبان بــــــگرفت و بکــــــشانــــید

خلقی به تحیر ز پی خـــــــــود بـــــــدوانـــید

گفتا به جماعت که هلا دزد همین جاست

تا بوده چنین بوده و تا هست چنین است

بشنو سخنم را تو چو هشیار و اگر مست

گر شحنه به جیب تو نموده است دو تا دست

دزد تو همان دلقک پیچیده به شولا ¹ ست